پست‌ها
يك عضو فراري گروهك منافقين، سردبير سايت ضدانقلابي روزنت در پاريس را نفوذي جمهوري اسلامي و كيهان معرفي كرد.
ايرج مصداقي كه سال 1361 به خاطر عضويت در گروهك منافقين دستگير شد تا سال 1371 در زندان بود و سال 73 از كشور خارج شد و مجددا به منافقين پيوست. وي ضمن مقاله اي درباره هوشنگ اسدي نوشت: مقاله جديد هوشنگ اسدي به نام «من شاهم» و همچنين مطلب او در رابطه با احمد اللهياري و تلاش بي وقفه اش براي خاك پاشيدن در چشم حقيقت مرا وا داشت تا مواردي چند در رابطه با او را نوشته و پرده از بخشي از اقدامات او بردارم. هوشنگ اسدي متاسفانه همچنان مشغول توطئه چيني است. سال گذشته با انتشار مقاله تحت نام « چه كساني تيغ زنگيان مست را تيز كردند» در نشريه وزين آرش
46 /646/ http://wwwarashmagcom/content/view با ارائه اسناد و مدارك به نقش هوشنگ اسدي در تئوريزه كردن بحث «تهاجم فرهنگي» پرداختم. هوشنگ اسدي كه دفاعي در برابر نوشته هاي كينه توزانه اش عليه روشنفكران ايراني نداشت بدون آن كه توضيحي در رابطه با نوشته من ارائه دهد با خدعه و فريب متني را تهيه كرد و بدون آن كه مسئوليت آن را به عهده گيرد تعدادي از همكارانش در سايت روز آنلاين را به دفاع از خود پشت آن آورد. جوري هم وانمود كرد كه انگار نه انگار كه باني اين لشكركشي خود اوست.
وي افزود: بعد از مرگ احمد اللهياري، هوشنگ اسدي در تاريخ 3 بهمن 6138 مدعي شد سلسله مقالات عليه روشنفكران ايراني كه در مقاله مزبور به آن ها اشاره كرده بودم را احمدي اللهياري نوشته و به نام او 12 سال پيش در كيهان چاپ كرده بود. تا روزي كه اللهياري زنده بود و مي توانست از خود دفاع كند، اسدي چنين چيزي نمي گفت حالا كه وي مرده و دستش از دنيا كوتاه است، اسدي هم زبانش باز شده است! گويا تا زماني كه اللهياري زنده بود از او خجالت مي كشيد چنين چيزي را بگويد. وي با متهم كردن هوشنگ اسدي به نفوذي كيهان افزود؛ البته اين احتمال وجود دارد كه اسدي با همكاري احمد اللهياري و امثال او دست به كارهاي مشابهي زده باشد. براي همين تا زماني كه وي زنده بود در اين زمينه سكوت اختيار كرده بود تا مبادا رازهاي پنهاني برملا شوند.
انتشار مقاله مصداقي درباره هوشنگ اسدي در حالي است كه سايت وابسته به وي و همسر او (نوشابه اميري) هر چند وقت يكبار حملاتي را متوجه كيهان مي كنند.
46 /646/ http://wwwarashmagcom/content/view با ارائه اسناد و مدارك به نقش هوشنگ اسدي در تئوريزه كردن بحث «تهاجم فرهنگي» پرداختم. هوشنگ اسدي كه دفاعي در برابر نوشته هاي كينه توزانه اش عليه روشنفكران ايراني نداشت بدون آن كه توضيحي در رابطه با نوشته من ارائه دهد با خدعه و فريب متني را تهيه كرد و بدون آن كه مسئوليت آن را به عهده گيرد تعدادي از همكارانش در سايت روز آنلاين را به دفاع از خود پشت آن آورد. جوري هم وانمود كرد كه انگار نه انگار كه باني اين لشكركشي خود اوست.
وي افزود: بعد از مرگ احمد اللهياري، هوشنگ اسدي در تاريخ 3 بهمن 6138 مدعي شد سلسله مقالات عليه روشنفكران ايراني كه در مقاله مزبور به آن ها اشاره كرده بودم را احمدي اللهياري نوشته و به نام او 12 سال پيش در كيهان چاپ كرده بود. تا روزي كه اللهياري زنده بود و مي توانست از خود دفاع كند، اسدي چنين چيزي نمي گفت حالا كه وي مرده و دستش از دنيا كوتاه است، اسدي هم زبانش باز شده است! گويا تا زماني كه اللهياري زنده بود از او خجالت مي كشيد چنين چيزي را بگويد. وي با متهم كردن هوشنگ اسدي به نفوذي كيهان افزود؛ البته اين احتمال وجود دارد كه اسدي با همكاري احمد اللهياري و امثال او دست به كارهاي مشابهي زده باشد. براي همين تا زماني كه وي زنده بود در اين زمينه سكوت اختيار كرده بود تا مبادا رازهاي پنهاني برملا شوند.
انتشار مقاله مصداقي درباره هوشنگ اسدي در حالي است كه سايت وابسته به وي و همسر او (نوشابه اميري) هر چند وقت يكبار حملاتي را متوجه كيهان مي كنند.
